بازار خشکبار که پر از نوسانه، نخودچی کشمش یه انتخاب نسبتا کم‌ریسک و پرفروشه. تو این بررسی قراره ببینیم واقعاً این محصول به درد سرمایه‌گذاری می‌خوره یا نه،
سود نخودچی کشمش چقدره؟
اگه دنبال یه راه دررو واسه فرار از تورم و نوسونای بازار مواد غذایی هستی، نخودچی کشمش می‌تونه یه قایق نجات کوچولو باشه. البته نه اینکه یه‌شبه پولدار شی، ولی اگه درست بزنی تو خال، می‌تونه با ثبات‌ترین سودو بده، اونم تو این بازار پر از هیاهو.
تولید نخود و کشمش مشهد: مسیر پرچالش و استاندارد های جهانی
ببین، الان طبق آماری که اتحادیه خشکبار مشهد داده، هر کیلو نخودچی کشمش با کیفیت بالا، چیزی حدود ۸۵ تا ۱۱۰ هزار تومن داره معامله میشه، بسته به کیفیت و بسته‌بندیش. خب حالا حساب کن اگه یکی بتونه مستقیم از تولیدکننده بخره و خودش بسته‌بندی کنه یا حتی نیمه‌فله بزنه به بازار، حدود ۳۰٪ تا ۴۰٪ سود خالص می‌تونه بگیره. البته اینو با چشم‌بسته نگیر، بعضیا تونستن حتی تا ۶۰٪ سودم بکشن بیرون، اونایی که یا بازار داشتن یا بلد بودن چجوری برن سراغ مشتریای خاص.
از اون طرف، هزینه‌ها هم هست دیگه. حمل‌ونقل، بسته‌بندی، برگشتی‌های خراب یا مرجوعی، همش باید حساب شه. یه بار ۲۰۰ کیلو بار زده بودم واسه یه مغازه‌دار تو کرج، نصفش ته کشیده بود، به‌خاطر گرما زده بود کپک زده بود. خب این یعنی ضرر.
ولی در کل، وقتی حساب کتاب می‌کنی، اگه بتونی با یه سرمایه ۵۰ تا ۱۰۰ میلیونی وارد شی، تو حالت عادی، هر ماه می‌تونی ۸ تا ۱۵ میلیون سود داشته باشی. حالا اگه بفروشی به کشورهای همسایه مثل عراق یا ارمنستان، سودت می‌تونه بیشتر از این حرفا باشه. حتی یه سری دارن به صورت اینترنتی صادر می‌کنن! یعنی بارو می‌زنن، می‌برن مرز، اون‌طرف با اپ فروخته میشه.
بازار نخودچی کشمش مثل یه باغ آلبالویه که تو زمستون میوه نمی‌ده ولی بهار که میشه، یه‌دفعه پُر میشه از رنگ و لعاب و شیرینی. صبر و زمان و کمی زرنگی می‌خواد.
سود هست، ولی اگه فکر می‌کنی با یه کارت‌ویزیت و یه پیج اینستا می‌تونی دل بازارو ببری، نه عزیز. باید بلد باشی، باید بچرخی، باید مشتریو بفهمی.
چقدر باید برای تولید نخودچی کشمش سرمایه گذاشت؟
ببین… اگه واقعاً بخوای از ته دل بری سمت تولید نخودچی کشمش، نه دلالی، نه خرید و فروش ساده، بلکه خودِ تولید… خب باید بدونی که این کار یه‌جورایی مثل ساختن یه دستگاه دوچرخه‌س که هم باید رکاب بزنی، هم زنجیر درست باشه، هم باد چرخاش تنظیم. یعنی هم سرمایه می‌خواد، هم حوصله، هم تجربه.
اول از همه، بیایم فرض کنیم یه تولید کوچیک بزنی، مثلاً یه کارگاه با ظرفیت ۵۰۰ کیلو در روز. نه خیلی بزرگ، نه خیلی کوچیک. خب هزینه اولیه‌ات چند بخش داره:
۱مکان: اگه تو شهری مثل مشهد، قزوین، یا تهرانی باشی، تا ۲۰۰ میلیون می‌تونی یه سوله کوچیک اجاره کنی. البته اگه تو روستا باشی ارزون‌تر درمیاد.
دستگاه‌ها: دستگاه بوجاری، تفت‌زن، خشک‌کن، میز بسته‌بندی دستی و اگه بخوای حرفه‌ای‌تر باشی، دستگاه سورتینگ. همه اینا با هم حدود ۳۵۰ تا ۵۰۰ میلیون درمیاد. البته اگه دست‌دوم بگیری، می‌تونی با ۲۵۰ تومنم جمعش کنی.
مواد اولیه: نخودچی خام و کشمش سبز یا سیاه، بستگی داره چی بخوای بزنی. الان کشمش خوب هر کیلویی حدود ۹۵ تا ۱۲۰ تومنه، نخود هم بین ۷۰ تا ۹۰. اگه بخوای یه پارت ۱ تنی بزنی، یعنی حداقل باید ۱۵۰ تا ۱۸۰ میلیون جنس بخری.
بسته‌بندی و نیروی کار: حالا فرض کن بسته‌بندی‌ات نیم‌کیلویی باشه با نایلون چاپ‌دار. هر عدد میفته ۱۲۰۰ تا ۲۰۰۰ تومن. اگه بخوای ۲۰۰۰ بسته بزنی، حدود ۳.۵ تا ۴ میلیون هزینه بسته‌بندیه. نیروی کار هم، دو نفر، ماهی ۱۵ تا ۲۰ تومن حقوق بخوای بدی.
،اگه بخوای یه کارگاه جمع‌وجور بزنی با یه پارت تولید جدی، باید حداقل ۳۵۰ تا ۵۵۰ میلیون تومن تو جیب‌ت باشه. البته بعضیا با کمترم شروع کردن، ولی واقعاً سختی کشیدن. چون تولید یعنی دائم در حال چک‌وچونه با دستگاهی، کارگری، مغازه‌دار.
تولید نخودچی کشمش مثل درست کردن قورمه‌سبزیه. یکی با همون سبزی و گوشت می‌تونه یه چیز خوشمزه دربیاره، یکی دیگه خرابش می‌کنه. تفاوت تو جزئیاته.
کیفیت نخود، طرز تفت، نوع کشمش، حتی درصد ترکیبش. اینا همش تعیین‌کننده‌ست.
آخرشم اینو بگم که: اگه فقط سرمایه داری ولی دل تو کار نیست، نرو سمتش. ولی اگه دلت روشنه و حوصله داری، تولید نخودچی کشمش می‌تونه یه معدن طلا باشه. کم‌ریسک‌تر از بقیه خشکبارا هم هست. چون همیشه خواهان داره.
بازار نخودچی کشمش برای سرمایه‌گذاری مناسبه؟
یه سوال ساده‌س، ولی پشتش یه عالمه نکته خوابیده…
بازار نخودچی کشمش مناسبه؟
بذار یه‌جوری بهت بگم که راحت بگیری منظورمو:
نخودچی کشمش، مثل همون آدمی‌ئه که هیچ‌وقت تو چشم نیست، ولی وقتی نباشه، همه می‌فهمن یه چیزی کمه! تو مهمونی، تو ماشین، سر جلسه کنکور، تو کیف بچه مدرسه‌ای… همیشه هست، بی‌صدا ولی همیشه‌حاضر.
حالا بریم سر اصل حرف.
طبق گزارش اتحادیه خشکبار سال ۱۴۰۳، مصرف سرانه نخودچی کشمش تو ایران حدود ۳.۲ کیلو در ساله، یعنی چیزی حدود ۲۶۰ هزار تن مصرف داخلی.
حالا صادرات رو هم اضافه کن که به کشورهای همسایه (عراق، افغانستان، امارات و حتی گاهی روسیه) فرستاده میشه، می‌رسیم به عددی نزدیک به ۳۳۰ هزار تن در سال. عدد کمیه؟ نه واقعاً. مخصوصاً تو بازاری که تورم و نوسان هر روز دارن قیمت می‌برن بالا، محصولی که همون اولش سود داره، غنیمته.
نکته دوم، خاصیت موندگاریشه. نخودچی کشمش خراب نمیشه به این راحتی. نه مثل میوه‌س که بزنه کپک، نه مثل پسته‌س که روغن بندازه. اگه خوب بسته‌بندی شه، ۶ ماه راحت عمر می‌کنه. یعنی جنس می‌مونه، ولی پولت نمی‌سوزه.
یه چیزی هم بگم، تو بازار ایران، نخودچی کشمش یه جور خوراکی طبقه متوسطه. نه لاکچریه که فقط پولدارا بخرن، نه اون‌قدر ارزونه که کسی حسابش نکنه. تو هر مغازه‌ای هست. سوپرمارکت، خشکبارفروشی، فروشگاه زنجیره‌ای… حتی دیجی‌کالا! یعنی هر جا که چشم بندازی، جا واسه فروختنش هست.
حالا از زاویه سرمایه‌گذاری نگاه کنیم، اگه دنبال یه کار با ریسک پایین‌تر و چرخش سریع پولی، نخودچی کشمش از خیلی از محصولای دیگه جلوتره. برعکس گردو یا زعفرون که یا سرمایه زیاد می‌خوان یا فروش سخت دارن، این یکی فروشش سریع‌تره. مردم عادت دارن بخرن، واسه مدرسه بچه یا پذیرایی عید، حتی سرِ راه که یه چیزی بخرن بخورن.
اما خب، مشکل؟
رقابت.
رقیبا زیادن. از اون بندری که از تو انباراش بار در میاره تا اون کارخونه‌داری که بسته‌بندیش برق میزنه. اگه فکر کنی همینطوری بری وسط بازار و پول دربیاری، اشتباهه. باید یه مزیت رقابتی داشته باشی. مثلا بسته‌بندی خاص، برند خوشگل، طعم جدید (مثلاً نخودچی کشمش فلفلی یا نمکی)، یا حتی فروش آنلاین.
پس جمع‌بندی کنیم:
بازارش هست
تقاضا بالاست
سودشم هست
ولی بدون مزیت، تو شلوغی بازار گم می‌شی
سرمایه‌گذاری روی نخودچی کشمش مثل زدن یه کافه‌ی جمع‌وجوره تو یه خیابون پررفت‌وآمده؛
مشتری هست، ولی باید بلد باشی دکور بزنی، منو خوب بچینی، و مشتری رو نگه‌داری. وگرنه همون اول ورشکست می‌شی.
آخر سر بهت بگم اگه نیاز به مشاوره بیشتر برای شروع کار هستی ما میتونیم کمکت کنیم.
