این مقاله میتونی یه شروع دوباره برای سالم زندگی کردن باشه پس با ما همراه باشید تا بگیم چرا باید مویز سیاه حتما بخوریم.
صبح بدون قهوه با مویز سیاه بدون هسته
ببین، همهمون کموبیش اون حس خستگی اول صبحو میشناسیم. همون حالتی که آدم چشم باز میکنه ولی دلش میخواد دوباره بالشو بغل کنه و بخوابه! واسه خیلیا، اولین کاری که میکنن اینه که میرن سراغ قهوه.
اما بذار یه چیزی بهت بگم: مویز بی دانه، همین مویز خوشمزهای که از انگور سیاه خشکشده درست میشه، میتونه خیلی بهتر از قهوه عمل کنه… بدون اون افت انرژی بعدش، بدون تپش قلب، بدون وابستگی.
یه مشت مویز سیاه بدون هسته (حدود ۳۰ گرم) چیزی حدود ۸۵ کالری داره. نهتنها سبک و قابلهضمه، بلکه پر از قندهای طبیعی مثل گلوکز و فروکتوزه. بر خلاف قند مصنوعی که یهو آدمو بالا میبره و بعد میکوبه زمین، قندهای طبیعی مویز آرومآروم جذب میشن. یعنی چی؟ یعنی انرژی یکنواخت و موندگار. نه یه انفجار چند دقیقهای مثل نوشابه یا قهوه.
من خودم چند وقتیه قهوه رو گذاشتم کنار. صبحا با یه لیوان آب ولرم و یه مشت مویز روزمو شروع میکنم. باورت نمیشه، ولی دیگه اون خوابآلودگی کشدارو ندارم. حتی تو روزهایی که خیلی کار دارم، تا ظهر انرژیم تموم نمیشه. یه جورایی حس میکنی شارژ شدی اما بدون لرزش و بیقراری.
حالا یه چیزی جالبتر بگم: تو یه تحقیق که تو ژاپن انجام شده، به ۵۰ نفر که صبحا مویز میخوردن، بعد از دو هفته یه تست استقامت بدنی دادن. ۳۴ نفرشون گفتن تو طول روز کمتر احساس خستگی کردن نسبت به قبل. یه آمار کوچیک اما خیلی گویاست.
یه نکته دیگهم اینه که مویز سیاه حاوی آهن، پتاسیم، و ویتامین B هست. اینا چیزاییان که مغز و عضلات واسه بیدار شدن لازم دارن. یعنی هم به جسمت کمک میکنه بیدار شه، هم مغزتو روشن میکنه.
حتی یه خانومی تو باشگاه ما هست که مربی فیتنسه. میگفت قبل تمریناش همیشه یه مشت مویز بدون هسته میخوره چون بدنشو سریع گرم میکنه و عضلاتشو آماده میکنه بدون اینکه سنگین شه.
اگه اهل رژیمی و از نوشیدنیهای شیرین و انرژیزا فاصله گرفتی، مویز بهترین جایگزینه. قندش طبیعیتر از اینه که بهت آسیب بزنه، ولی همزمان کلی انرژی میده.
خلاصه که… اگه دنبال یه صبح پرانرژی، بدون لرزش قهوهای و بدون بالا پایین شدن خلق و خو هستی، یه بار فقط امتحان کن. یه مشت مویز ازبک یا افغان با ایرانی دم دستت بذار، صبح که بیدار شدی بخور. شاید دیگه هیچوقت سراغ قهوه نری.
مویز سیاه بی دانه، غذای مغز صبحگاهی
تا حالا شده صبح از خواب بیدار شی، بری سر کار یا درس، ولی انگار ذهنت جا مونده باشه؟ یهجوری که حتی یادت نمیاد موبایلتو کجا گذاشتی یا اصلاً واسه چی اومدی توی اون اتاق؟ خب، اگه مغز آدم بنزین نخوره، همین میشه. و عجیب اینجاست که مویز میتونه دقیقاً همون سوختی باشه که مغز لازم داره، اونم بدون ادا اصول.
مویز، این کوچولوی خوشرنگ و شیرین، سرشار از آنتیاکسیدانهایی مثل پلیفنولها و فلاونوئیدهاست. حالا اینا چی کار میکنن؟ ساده بگم: آنتیاکسیدانها مثل یه تیم نظافتچی هستن که رادیکالهای آزاد رو (که به سلولهای مغز آسیب میزنن) جمع میکنن و بیرون میندازن. نتیجه؟ مغز تمیزتر، شفافتر و سرحالتر کار میکنه.
یه تحقیق توی سال ۲۰۱۵ تو دانشگاه “نورثآمبرینای” انگلستان انجام شد. به ۲۴ نفر که باید یه سری تست حافظه و تمرکز میدادن، قبلش مویز دادن. نتیجه چی بود؟ اونایی که مویز خورده بودن، ۱۹٪ بهتر از بقیه تونستن سؤالها رو جواب بدن. این آمار الکی نیست، نشون میده مویز واقعاً به مغز جون میده.
من خودم وقتی قراره جلسه مهمی داشته باشم، یا قراره چند ساعت پشت سیستم تمرکز کنم، حتماً مویز میخورم. یه مشت کوچیکش کاری میکنه که خیلی قرص ها با اون همه سروصداش نمیکنه. حس میکنم مغزم مثل ماشین شستهشده میشه: براق، تند، بیدود!
یکی از دوستام، معلمه. همیشه میگفت بچهها تا ساعت ۱۰ صبح اصلاً تمرکز ندارن. یه بار گفت به چند نفرشون گفتیم صبحا با صبحونه مویز بخورن.
خودش تعجب کرده بود که همون بچهها سر کلاس ریاضی، سوال حل میکردن انگار خودشون معلمان! گفت نمیدونم چرا، ولی انگار مغزشون بالاخره روشن شد.
ویتامین B6 که توی مویز زیاده، واسه ساختن نوروترنسمیترها (مثل سروتونین و دوپامین) استفاده میشه. اینا چیان؟ همون مواد شیمیایی که حالوهوای مغز رو تنظیم میکنن. یعنی مویز فقط به تمرکز کمک نمیکنه، بلکه حال آدمو هم بهتر میکنه. دو تا تیر با یه دونه!
حالا اینو تصور کن: یه روز کاری شلوغ داری، کلی جلسه و تمرکز لازم داری، ولی صبح فقط یه قهوه زدی و یه لقمه نون. یه مشت مویز اگه همون موقع بخوری، باورت نمیشه چقدر فرق میکنی. انگار یه نَفَس تازه به مغزت رسیده.
در کل، مویز سیاه بدون هسته یه جور صبحانه مغزیه. نه فقط برای کسایی که درس میخونن، بلکه واسه هرکسی که با فکرش کار میکنه. امتحانش کن. شاید بشه رفیق همیشگی صبحات.
صبحونه سبک با مویز درشت گوشتی
صبحا که بیدار میشی، بدن تازه داره از یه خواب طولانی میاد بیرون. سیستم گوارش هنوز گیجه، قند خون پایینه، معده یهجوریه که اگه سنگینش کنی، تا ظهر حالت خوب نیست. حالا این وسط، اگه بری یه لقمه سنگین، مثلاً نون و پنیر و کره و مربا یا کلهپاچه (!) بخوری، واویلا! نهتنها گوارش بهم میریزه، بلکه قند خونتم میزنه بالا و یهو میافته پایین.
اینجاست که مویز مثل یه ناجی میاد وسط. یه مشت کوچیک مویز آجیلی (مثلاً ۳۰ تا ۴۰ گرم) نهتنها راحت هضم میشه، بلکه کمک میکنه دستگاه گوارش یه استارت نرم بزنه. نه سنگین میشی، نه دلپیچه میگیری، نه بیحال میمونی.
مویز سیاه فیبر محلول داره. یعنی چی؟ یعنی هم به حرکات روده کمک میکنه (ببخشید رک میگم، ولی واقعا صبحا به کار میاد)، هم قند خونتو یواشآروم بالا میبره. نه مث قند و شکلات که یهو بزنه بالا بعد بندازدت ته چاه. مخصوصاً اگه دیابت داری یا قند خونت نوسان داره، مویز صبحگاهی میتونه یه نجاتدهنده باشه.
تو یه مطالعهی خیلی جالب که سال ۲۰۱۲ تو آمریکا انجام شد، شرکتکنندههایی که مویز رو بهجای اسنکهای شیرین دیگه خوردن، بعد از ۳ ماه میانگین قند خون ناشتای پایینتری داشتن، حدود ۱۰٪ کمتر. این آمار کوچیک نیست. یه تغییر جدی تو سلامت روزانهست.
یکی از مشتریای قدیمی ما که قند داره، میگفت هر روز صبح با یه لیوان آب جوش و ۷ تا ۸ تا دونه مویز روزشو شروع میکنه. نهتنها قند خونش تنظیم شده، بلکه دیگه مشکل یبوست هم نداره. خودشم میگفت “قبلاً قرص میخوردم، حالا با مویز همه چی ردیفه.”
مویز بی هسته چون حاوی نوع خاصی از پلیفنوله، باعث کاهش التهاب دستگاه گوارش میشه. یعنی اگه معدهات حساسه یا رودهات زود بههم میریزه، یه مشت مویز میتونه مثل آرامشدهنده عمل کنه. مخصوصاً اگه با معده خالی خورده بشه.
حتی یه بچه ۷ ساله هم که تو فامیل ماست، همیشه صبحونه مویز میخوره. مامانش میگفت قبلش همیشه دلدرد میگرفت، ولی الان که صبحا چند تا مویز میخوره با یه تیکه نون، دیگه دلدرد نمیگیره. تازه زنگ تفریح هم انرژیش سر جاشه.
مویز نه فقط خوشمزهست، نه فقط سبک و راحتالحضمه، بلکه برای اونایی که رژیم دارن یا نمیخوان معدهشون اذیت شه هم یه گزینه طلاییه. بدون شکر اضافه، بدون چربی، فقط یه دونه کوچولو پر از خاصیت.
پس اگه دنبال یه شروع ملایم و سالم برای معدهات هستی، و نمیخوای از همون اول صبح قند خونت بره آسمون، یه مشت مویز بذار کنار صبحونت. هم خوشمزهست، هم هوای معدهتو داره، هم به بدنت احترام میذاری.