بازار کشمش سبز دراز، بازار زرنگاست، نه گرون فروشا! تو این مطلب سه نکته اقتصادی ناب رو برات آوردیم تا سود بیشتری داشته باشید
بررسی حاشیه سود فروش کشمش سبز دراز در سال ۱۴۰۴
راستش دیگه اون دوران تموم شده که یه عمده‌فروش هر چی بار می‌زد می‌فروخت و تهش هم یه سود تپل می‌موند تو جیبش. الان دیگه بازار شده میدون مین!
مخصوصاً تو حوزه کشمش سبز دراز. ولی خب، اگه زرنگ باشی و اعداد و ارقام رو خوب بچینی، هنوزم این کشمش سبز قلمی می‌تونه برات طلا دربیاره.
الان تو سال ۱۴۰۴، قیمت خرید عمده کشمش سبز ممتاز یکدست (با بسته‌بندی مناسب) چیزی بین 200 تا 290 هزار تومنه برای هر کیلو، بسته به اینکه از کجا و کی بخری. حالا فروشش به مغازه‌دار یا بنکدار دیگه چقدر درمیاد؟
اگه بازار رو خوب رصد کرده باشی و بسته‌بندی و ظاهر کشمشات هم درست باشه، راحت می‌تونی تا ۲۴۵ یا حتی ۲۶۵ هزار تومن هم گیر بیاری و با کلی سود چرب چیلی بفروشی. یعنی سود ناخالص هر کیلو حدود ۵۰ هزار تومن. ولی بشرطی که فقط از خود کارخونه بخری.
الان دیگه سود تو خرید هست، یعنی باید به قیمت کف گیر بیاری چون تو فروش رقابت زیاد شده و قیمت تو سری می خوره. پس هرچی کشمش آجیلی خواستی فقط برای اینکه باخ ندی برو سراغ دست اول.
خب حالا شاید بگی این عدد سود که وحی منزل نیست، درسته، نیست! اما چیزی که تو واقعیت داره اتفاق میفته همینه. تازه اگه بار تو خوش‌رنگ و خوش‌فرم باشه، می‌ره تو دل خریدار. مثه میوه‌ای که سر سفره عید باشه، همه می‌خوان دست بزنن بهش.
یه بنکدار تو بازار مولوی تهران پارسال گفته بود: «من فقط با کشمش سبز دراز قد بلند تونستم پرفروش‌ترین محصول فصلمو بچینم، از هر کیلو حداقل ۳۵ تومن سود خالص درآوردم، اونم بعد از کم‌کردن هزینه حمل و بسته‌بندی.»
این یعنی اگه بار ۵ تنی برداری، یه حاشیه سود خالص بین ۱۷۵ تا ۲۵۰ میلیون تومن می‌تونه برات بسازه، اونم فقط تو یه نوبت خرید.
ولی یه نکته رو نباید فراموش کرد: خرید درست نصف بیشتر بازاره. بعضیا تو خرید اولیه گول ظاهر ارزون رو می‌خورن، ولی بار که می‌رسه، می‌بینی خشک‌شده بی‌جونه یا رنگش یه‌جور ناجوره که مشتری می‌فهمه انگار تقلبی توشه.
اون وقته که نه می‌تونی راحت بفروشی، نه سودی می‌مونه. مثه اینه که بری تلویزیون بگیری ارزون، بعد روشن که می‌کنی، صفحه‌ش رنگ قرمز نداره.
هزینه بسته‌بندی هم کم‌حرفی نیست، الان برای یه بسته‌بندی تمیز و وکیوم‌شده، باید بین ۳۵۰۰ تا ۶۵۰۰ تومن برای هر کیلو در نظر بگیری. حمل بار از کاشمر یا قوچان تا تهران هم کیلویی حدود ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ تومن درمیاد. این هزینه‌ها اگه رو کاغذ نیان، تهش سودت بخار می‌شه و می‌ره هوا.
ولی کلا زحمت بسته بندی هم بخودت نده برو سراغ کارخونه کشمش کاشمر راحت و مرتب بارتو بخر بی دردسر.
بیشتر بخوانید: کشمش سبز درشت
در آخر، اگه اهل حسابی، همیشه یه اکسل داشته باش برای هر خرید، مثل حساب کتاب یه آشپز حرفه‌ایه که می‌دونه چه مقدار نمک بریزه تا غذا نه شور شه، نه بی‌مزه. بازار ۱۴۰۴ باهوش‌ها رو دوست داره، نه فقط زبل‌ها رو.
ریسک خرید کشمش سبز کشیده ارزون از کارخانجات بی‌اعتبار
ارزون خریدن همیشه به‌معنای زرنگ‌بودن نیست، گاهی دقیقاً یعنی داری میری تو دل ضرر، فقط هنوز نفهمیدی! تو بازار کشمش سبز دراز، خیلی از عمده‌فروش‌ها دنبال بار ارزون می‌گردن که حاشیه سود بیشتری بزنن.
ولی یه لحظه غفلت کنی، از اون کارخونه‌های بی‌اعتبار که فقط قیمت می‌زنن پایین، چنان باری تحویلت می‌دن که مشتری رو فراری می‌کنی، خودت می‌مونی با ۵ تن بار خاک‌خورده.
تو سال ۱۴۰۴، وقتی یه کارخونه بهت قیمت ۱۷۰ تومن برای هر کیلو کشمش سبز کشیده می‌ده، اونم وقتی بقیه دارن ۱۹۵ تا ۲۰۵ تومن قیمت می‌دن، باید یه زنگ خطر تو مغزت بخوره. چرا؟ چون یا بار، درجه ۳ به پایینه، یا رنگ مصنوعی زدن بهش، یا انبار مونده، یا حتی با رطوبت بالا جمعش کردن که دو ماه بعد کپک بزنه!
یکی از بنکدارای بازار مشهد پارسال یه باری گرفت ۱۶۸ هزار تومن. به‌قول خودش: «باورم نمی‌شد انقدر فریب ظاهرشم بخورم، بار رنگ زده بود، مشتری فقط یه بار خرید، دیگه جواب تلفن منم نداد. بارم موند رو دستم، آخرشم به قیمتی فروختم که از پول بسته‌بندی و حملشم درنیومد.»
چیزی حدود ۴۵ میلیون تومن تو یه بار ۲ تنی. تهش دیگه فقط غصه خورد که چرا فقط به ارزون بودن نگاه کرد.
کارخونه‌ی بی‌اعتبار یعنی جایی که مجوز درستی نداره، هیچ برندی نداره که روش وایسه، و مهم‌تر از همه، پشتیبانی بعد فروش صفر. یه بار فروخت، دیگه هر چی شد، به خودش مربوط نیست. انگار یه نفر وسط کویر یه بطری آب بفروشه، بعد که خوردی دیدی شور بوده، بگی چرا؟ بگه خب دیگه، ارزون بود دیگه!
نگران نشو خیلی ها هم هستن که تولیدی کشمش دارن کاشمر و خیلی هم کارشون درسته مثل همین کارخونه کشمش سالار ممتاز که ما ازشون همیشه کشمش سبز قد بلند خیلی لاکچری و لوکس می خریم برای پخش تو شهرک غرب تهران.
می تونی شما هم باهاشون کار کنی، خئواستی تو گوگل بزنی “کارخانه کشمش سالار ممتاز کاشمر” همه جیک و پوکشون رو میاره بالا برات.
الان تو بازار، کیفیت حرف اول رو می‌زنه، چون مشتری نهایی خیلی زرنگ‌تر شده. رنگ‌زدگی، دونه‌های خرد و له‌شده، طعم‌دار شدن با گوگرد زیاد، همه‌شو می‌فهمه. یه بار مشتری اذیت بشه، دیگه از عمده‌فروش نمی‌خره، و اون عمده‌فروش هم دیگه سراغ ما نمیاد.
یادت باشه، اعتبار کارخونه یعنی اعتبار تو. یه تولیدی درست‌حسابی، بهت تضمین رنگ و طعم و سلامت محصول می‌ده، حتی اگه کیلویی ۸ تا ۱۰ تومن گرون‌تر باشه. ولی تهش یه مشتری دائم داری، نه یه خرید یه‌باره و بعدش سکوت.
پس اگه دنبال سود واقعی‌ای، نه سود خیالی، از اون کارخونه‌هایی بخر که اسم و رسم دارن.
بیشتر بخوانید: کشمش سبز قلمی ممتاز کاشمر
چون تو این بازار، ضرر یه‌باره می‌تونه سود یه‌ساله‌تو دود کنه بفرسته هوا. همینه دیگه، کشمش فروشیه، ولی باید با حساب‌کتاب قدم زد، نه با چشم بسته.
ذخیره کشمش سبز قد بلند و فروش آن در اوج قیمت
یه ضرب‌المثل قدیمی هست که می‌گه: “زرنگ کسیه که می‌دونه کی بخره، کی نگه‌داره، کی بفروشه.” تو بازار کشمش سبز دراز، دقیقاً همین داستانه.
اگه بازی نگهداری رو بلد باشی، می‌تونی با همون باری که بقیه با کلی زحمت می‌فروشن، دو برابر سود بزنی. ولی خب، اینم بگیم که این بازی مثل راه رفتن رو لبه‌ی تیغه؛ یه‌کم اشتباه، میری پایین.
کشمش سبز دراز، یه محصولیه که تو زمان برداشت، یعنی تقریباً اواخر شهریور تا اوایل آبان، قیمتش از همه پایین‌تره. پارسال تو همون موقع، قیمت خرید عمده‌ی کشمش سبز قد بلند درجه یک بین ۱۶۵ تا ۱۸۰ هزار تومن بود.
اما درست ۵ ماه بعد، همون بار تو بازار تهران تا ۲۴۰ هزار تومن هم رسید. حالا اگه یه عمده‌فروش زرنگ ۳ تن تو آبان خریده باشه و نگه‌داشته باشه تا بهمن، با احتساب همه هزینه‌ها (بسته‌بندی، حمل، خواب سرمایه) هنوزم حدود ۴۰ تا ۵۰ هزار تومن سود خالص به ازای هر کیلو می‌زنه. یعنی یه سود خالص ۱۵۰ میلیونی، فقط با یه کم صبر.
ولی صبر خشکبار با صبر کتابخونی فرق داره! اینجا اگه جای سرد و خشک نداشته باشی، بار کپک می‌زنه. اگه انبارت تهویه نداشته باشه، رنگ کشمش عوض می‌شه، می‌ره تو تونالیته‌ی قهوه‌ای و زرد که مشتری تو دلش می‌گه اینو از کجا آوردی؟
یه بار مشتری بگه “رنگش طبیعیه؟” یعنی نصف راه فروش رفته هوا!
یه عمده‌فروش اهل کاشان یه تکنیک جالب داشت: کشمش رو تو وکیوم‌های ۵ کیلویی می‌گرفت، بعد می‌ذاشت تو سردخونه‌ی آشناش، ماهی ۲ تومن هم اجاره می‌داد.
ولی سر اسفند که بار رو بیرون آورد، کیلویی ۲۶۵ تومن فروخت. گفت: “انگار پولم از آب چشمه دراومده بود، فقط یه‌کم صبر لازم داشت.”
تشبیهش شاید این باشه: کشمش تو انبار مثل شرابه؛ هر چی جا بیفته، اگر شرایطش درست باشه، خوش‌عطرتر و باارزش‌تر می‌شه. ولی وای به روزی که در شیشه درست بسته نشده باشه! همون می‌شه دردسر.
نکته مهم اینه که همه کشمش‌ها برای ذخیره‌سازی مناسب نیستن. باید بار سالم باشه، خوب خشک‌شده باشه، دونه‌های له و ترک‌خورده توش نباشه. چون حتی یه نقطه‌ی رطوبت، می‌تونه کل بارو تو دو ماه نابود کنه.
الان منتشر شد: خرید کشمش سبز قلمی
در آخر؟ اگه انبار مطمئن داری، سرمایت رو خواب می‌دی و به بازار واردی، ذخیره‌سازی کشمش سبز درشت یه فرصت طلاست. ولی اگه همین‌جوری بری بخری و بریزی تو انباری که سقفش نشت می‌کنه، کارت تمومه. این بازار بازی حرفه‌ای‌هاست، نه اونایی که فقط دنبال ارزونی لحظه‌ای‌ان.
