خرید مویز درجه‌یک فقط انتخاب جنس خوب نیست! اگه توی بارگیری، نوع ماشین حمل یا بسته‌بندی اشتباه کنی، ضرر مالی حتمیه. این ۳ نکته رو بدون تا تو عمده‌فروشی همیشه جلوتر باشی
خرید مویز درجه‌یک با بارگیری غیراصولی یعنی له‌شدگی و ضرر
والا تا یه بار ضرر نکنی، نمی‌فهمی مویز درجه یکی که له‌شده چقدر درد سر سازه.
یه بنده خدا از بندرعباس یه بار از کاشمر بار برداشت، مویز درجه‌یک شاهکاری بود، برق می‌زد از تمیزی. جنس واقعا اعلا بود، حتی از رو کارتن هم معلوم بود.
ولی موقع بارگیری، با یه نیسان زوار دررفته فرستادنش… تهش چی شد؟ از هر کارتن، نیم کیلو مویز له‌شده و خمیر درمیومد.
حالا مویز له‌شده یعنی چی؟ یعنی مشتری عمده‌ت کارتن رو باز می‌کنه، یه بوی ترش ریز می‌زنه تو صورتش.
یعنی همون لحظه می‌گه: “برش گردون.” یعنی تلفن جواب ندی، یعنی مشتریتو از دست دادی. آخه کدوم خریدار راضی میشه مویزی رو که چسبیده به هم، بفروشه به عطاری یا آجیل‌فروش؟ هیچ‌کی.
تو آمار برگشتیای پاییز پارسال، که خود اتحادیه خشکبار مشهد منتشر کرده بود، ۲۷٪ برگشتی‌ها به خاطر له‌شدگی محصول بوده. اونم تو جنسایی که از خراسان به مرکز کشور رفته بودن. این رقم یعنی فاجعه. یعنی یه چهارم سودت بر باد.
مویز درجه‌یک، اونیه که از اول تا آخر زنجیره، مثل بچه لوس مراقبش باشی. وقتی داری بار می‌زنی، باید مواظب باشی نه از بالا پرت بشه نه پایین بترکه.
دقت کردی وقتی بار پرتقال یا سیب رو می‌زنن، یه آدم کنارشه که هی می‌گه: “یواش‌تر!” مویز که از میوه حساس‌تره، با یه ضربه کوچیک له میشه، بخار می‌کنه.
بارگیری اصولی یعنی چیدمان درست کارتن‌ها، یعنی فاصله‌گذاری مناسب، یعنی جنس ته‌کامی گیر نکنه، یعنی تو بارون نباشه، یعنی کسی از رو کارتن بالا نره که اون زیر له بشه. این چیزا، رو کاغذ کوچیکه، ولی تو واقعیت بزرگ‌تر از خود بارن.
یکی از مشتر هام یه بار تو اردیبهشت، یه جنس، درجه‌یکِ محض خرید ولی داد با وانت بسته‌بیاد برای بارگیری روی تریلی. چون خود راننده حوصله نداشت درست بچینه، ۹ تا کارتن زیر فشار کارتنای بالا پاره شدن.
تلفن زدم، گفت: «مگه مهمه؟» گفتم: « اصل سود تو همینه.»
خلاصه‌اش اینه: اگه قراره خرید مویز درجه‌یک بکنی، نذار با یه بارگیری اشتباه، کل سودت دود بشه. ماشین خوب، بارزن باتجربه، بسته‌بندی درست.
اینا با هم معنی میدن.
ما نمی‌خوایم فقط مویز بفروشیم، می‌خوایم خریدار بعد از باز کردن کارتن، زنگ بزنه بگه: «دمت گرم. جنس‌ت سالم، تر و تمیز و بی‌نقصه. دوباره می‌خوام.» این یعنی فروش واقعی. این یعنی سود.
توی خرید مویز درجه‌یک، نوع ماشین حمل خیلی مهمه
الان دیگه دوره «هر چی ماشین بود بنداز پشتش» گذشته. چون مشتری هم دیگه ساده نیست. طرف وقتی کارتن رو باز می‌کنه، اولین چیزی که می‌بینه فقط مویز نیست، بوی نم، تهویه بد، گرمازده بودن یا چسبندگیه. که همه‌ش برمی‌گرده به همون ماشین حمل.
طبق آمار سال قبل، فقط تو بازار تهران، نزدیک به ۳۵٪ مویزهای برگشتی در فصل گرم به‌خاطر تهویه نامناسب در ماشین حمل بود.
یعنی چی؟ یعنی اگه ماشینت چادری باشه و راه دور، و تهویه نداشته باشه، جنس می‌پزه! مثل کیک کشمشی که تو فر زیاد بمونه. بدتر از اون اینه که فروشنده نفهمه ایراد از ماشین بوده، هی جنس بعدی رو هم با همون بفرسته.
یه بار یه بارده مویز شاهانی، درشت و بی‌هسته، از تربت حیدریه تا قم اومد با کامیون یخچال‌دار خاموش! خاموش! طرف گفته بود روشن کردن یخچال مصرف سوختشو می‌بره بالا.
آخرش چی؟ مویزها عرق کرده بودن، چسبیده بودن به هم، بسته‌ها انگار شیره پس داده بودن. مشتری گفت: «آقا اینا که انگار تو آب خوابوندی!» موندم چی بگم.
ما تو خرید مویز درجه‌یک، فقط دنبال سایز و رنگ نیستیم. داریم یه محصول حساس می‌خریم، که گرما، نم، فشار، یا بدچیدگی نابودش می‌کنه. مویز شوخی نداره. مثل آینه‌ست، اگه یه خط روش بیفته، دیگه جذاب نیست. فروشنده‌ی عمده اگه یه کارتنش پس داده بشه، شک می‌افته به بقیه جنس.
بنکدار که باشی، باید حتی راننده‌ای رو که بارو می‌بره، خوب بشناسی. اون بنده خدا بخش جدانشدنی معامله‌ست. ماشین مسقف تمیز، تهویه‌دار، کف پالت‌شده، بارچین باوجدان… اینا به چشم نمیاد، ولی فرق بین سود و ضرره.
یکی از بچه‌های قدیم بازار می‌گفت: «ماشین بد مثل دل درد موقع خواستگاریه؛ همه چی رو به فنا می‌ده!» خنده‌داره ولی راست می‌گه.
پس اگه خرید مویز درجه‌یک می‌کنی، ماشین حملش رو هم درجه‌یک بگیر. کارتنی که سالم می‌رسه، مشتریو نگه می‌داره. ولی اگه مویزت تو بار بکشه یا بو بگیره، دیگه هیچ قیمتی دل‌چسبش نمی‌کنه. حتی اگه جنس از بهشت اومده باشه.
بدون بسته‌بندی درست، خرید مویز درجه‌یک بی‌فایده‌ست
خیلیا فکر می‌کنن خرید مویز درجه‌یک یعنی فقط خودِ جنسه که باید خوب باشه. ولی نه آقاجون، جنس خوب بدون بسته‌بندی درست، مثل پلو با ته‌دیگه سوخته‌ست؛ می‌خوری، ولی دلت نمی‌خواد دوباره بخوری.
جنس اعلا بدون بسته‌بندی اصولی، هم فروشش سخته، هم برگشتیش زیاده، هم حرف پشت‌سرت زیاد میشه.
الان دیگه مثل قبل نیست که مشتری فقط یه نایلون برداره و بریزه تو کیسه. مغازه‌دارا، حتی تو شهرای کوچیک هم، وقتی مویز رو از کارتن درمیارن، اولین چیزی که می‌خوان بدونن اینه که: «این چرا بسته‌بندیش چرک‌مرده‌ست؟» یا بدتر، می‌پرسن: «از کجا آوردی؟» اگه نتونی جواب بدی، یعنی تمومه.
تو همین بازار تهران، تو آذر پارسال، از هر ۱۰ تا مغازه‌دار خشکبار که پرسیدیم، ۷ تاش گفتن فقط جنسایی رو می‌گیرن که تو کارتن تمیز و برنددار باشه. چرا؟ چون وقتی مشتری کارتنو ببینه و اعتماد کنه، راحت‌تر برمی‌داره. یه کارتن پاره یا بدون لوگو، ذهن آدمو می‌بره سمت جنس فله‌ای بی‌هویت.
بسته‌بندی درست یعنی چی؟ یعنی کارتن پنج‌لایه محکم، چاپ‌دار، تاریخ‌زن‌خور، پلمپ تمیز. یعنی وقتی باز می‌کنی، بوی تازه بزنه بالا، نه بوی نم یا چسب. یعنی مشتری بگه: «آفرین، معلومه از جای حسابی خریدی.»
ما تو خرید مویز درجه‌یک، دنبال دو تا چیزیم: یکی جنسی که کیفیت داشته باشه، یکی ظاهری که اعتماد بسازه. چون تو بازار عمده‌فروشی، فروش اولی با کیفیت انجام میشه، فروش دومی با اعتماد.
اگه دنبال خرید مویز درجه‌یک واقعی هستی، اونم برای فروش راحت و بی‌دردسر، برو سمت بسته‌بندی‌دار. جنس ما الان با بسته‌بندی محکم، برند مشخص، پلمپ‌شده و تو وزن‌های ۵ و ۱۰ کیلویی حاضره. یه بار امتحانش کنی، مشتری‌ت خودش فرداش زنگ می‌زنه.
✦ جنس درجه‌یک فقط یه بار گیر میاد، ولی مشتری راضی رو می‌تونی نگه‌داری. فقط باید با بسته‌بندی درست، نشون بدی چقدر بهش احترام گذاشتی ✦
