به‌روزترین قیمت مویز سیاه درجه یک در بازار تهران و ایران + مشاوره عالی

در این مقاله، تازه‌ترین قیمت‌های مویز سیاه را بررسی کرده و دلایل تغییرات اخیر را با جزئیات تحلیل می‌کنیم.

قیمت مویز سیاه درجه یک در تهران

در حال حاظر مویز سیاه شده یه کالای نوسانی، یه چیزی شبیه طلا! امروز می‌خری، فردا گرون‌تره.

البته خوشبختانه الان که دارم اینو می‌نویسم، قیمت مویز سیاه تو بازار عمده‌فروشی تهران کنترل شده با ریزش دلار و چیزی بین 400 تا 700 هزار تومن برای هر کیلوئه. بسته به اینکه مویزت مال کجاست. این قیمتا تا دو ماه قبل کیلویی 1،000،000 تومنم رد کرده بود برا همینه که کشاورزای ایرانی هم همشون دارن تاکستان های کشمش پلویی و کشمش سبز ایرونی رو از ریشه در میارن و همشون رفتن به سمت کاشت نهال مویز ازبکستان و افغانستان.

جالب بدونید همین الان که تازه مویز ارزون شده کیلویی 700،000 تومنه ولی گرون ترین کشمش پلویی ایرانی الان از کیلویی 100 هزار تومنه تا 183 هزار تومن، خوب معلومه که کشاورز ایرانی دیگه رقبتی به کاشت تاکستان کشمش پلویی نداره و بهترین مویز ها رو کاشت می کنه.

مثلاً همین الان تخم مویز اتوم رویال تو مشهد کاشته شده که صد پدره مویز ازبک و افغان هست درشت‌تره و خوش‌رنگ‌تر، قیمتش معمولاً زیر فی مویز ازبک اصلا که بهترین اون الان 550 هزار تومن فی می خوره، از اون ور مویز ترکمن4 کاشمر که ریزتره ولی شیرین‌تر، می‌تونه حدود ۱۷۰ هزار تومن هم باشه، البته اگه مستقیم از خشک‌کن خرید کنی.

این تفاوت قیمت فقط به منطقه تولید برنمی‌گرده. بسته‌بندیشم مهمه. یه سری میان مویز رو با دم و شاخه و همه چی می‌ریزن تو کیسه، یه سری دیگه اون‌قدر تمیزش می‌کنن که برق می‌زنه. خب معلومه دومی گرون‌تر درمیاد.

جالبه بدونی تو زمستون 1403، به‌خاطر کمبود بارندگی، تولید مویز تو جنوب خراسان تقریباً ۳۰٪ کمتر از حد معمول بود. همین باعث شد اسفند ماه، قیمت‌ها اون سال یه هوایی رفت بالا. تا قبل از عید 1404 رسید به ۲۲۰ تومن. انگار مویز هم جوگیر شب عید شده بود.

از نظر زمانی، اگه می‌خوای بخری و انبار کنی، بهترین موقع آبان تا دی‌ماهه. اون موقع کشاورزا تازه محصولو دادن بیرون و بازار اشباعه. از بهمن به بعد، کم‌کم فروشنده‌ها صبر می‌کنن برای گرون شدن.

بهترین چیزی که میتونم درباره مویز سیاه درجه یک ایرانی بگم اینه که ، مویز سیاه مثل همون شاگرد زرنگ مدرسه‌ست که همه ناظم‌ها دوسش داشتن، ولی یه روز خوش‌اخلاق بود، یه روز اخمو.

قیمت مویز هم دقیقاً همینه. هیچ‌وقت معلوم نیست فرداش قراره بخنده یا اخم کنه.

یه نکته دیگه هم اینکه بعضی از واسطه‌ها میان مویز سیاه درجه یک خارجی و ایرانی رو با مویز بی‌دونه ترکمن 4 کاشمری قاطی می‌کنن.

یعنی شما فکر می‌کنی داری مویز ناب ایرانی می‌خری، در‌صورتی‌که نیمی از بارش ممکنه وارداتی از کشورای ضعیف یا از شهر های بی کیفیت ایرانی باشه. اینطوری هم کیفیتش میاد پایین، هم قیمت واقعی‌شو نمی‌فهمی.

اگه دنبال خریدی، حواستو جمع کن. بازار مویز سیاه ایران الان یه جورایی شده مثل بازار کفش دست‌دوز: هم جنس خوب داره، هم تقلبی، هم ارزون گیر میاد، هم گرون. فقط باید چشم و گوشت باز باشه.

مویز سیاه ایرانی و رقبای منطقه‌ای

حالا بیا یه نگاهی بندازیم به دور و برمون. همسایه‌ها چی دارن؟ اصلاً قیمت و کیفیت مویز سیاه ایران در برابر اونا چطوره؟ این رقابت فقط روی کاغذ نیست، تو بازار واقعیه. چون وقتی یه خریدار عراقی، هندی، اروپایی یا اماراتی می‌خواد مویز بخره، بین ایران، افغانستان و ازبکستان انتخاب داره.

اول از ایران شروع کنیم. مویز سیاه بدون هسته ما، مخصوصاً اونایی که از انگور بلک سیدلس، شاهانی یا اتوم رویال درست می‌شن، یه طعم خاص دارن. شیرینی‌ش دل‌نشینه، نه زیادی چسبناک، نه بی‌مزه. الان تو بازار بین‌المللی، قیمت مویز سیاه ایرانی تو صادرات معمولاً چیزی بین 4 تا 6 دلار در هر کیلوئه (وابسته به بسته‌بندی و کیفیت).

تو افغانستان هم مویز زیاد تولید می‌شه، مخصوصاً تو استان‌های شمالی مثل بلخ یا سمنگان. مویزاش معمولاً ریزترن، یه‌کم خشک‌تر، اما شیرینیش خوبه. ولی بهترین مویز افغان مال ولسوالی قیسار افغانستان هست.

قیمت؟ به خاطر ارزون بودن کارگر و هزینه‌های پایین‌تر، مویز سیاه افغانستانی تو بازار بین‌المللی بعضی وقتا حتی 3 دلار درمیاد. همین قیمت پایین باعث شده تو بازار عراق و پاکستان، جای پای محکمی پیدا کنه. ولی خب… از نظر ظاهر و کیفیت، خیلی وقتا با ایران قابل مقایسه نیست.

یه جورایی مثل اینه که بخوای کفش چرم تبریز رو با یه کفش ارزون چینی مقایسه کنی.

هند هم وارد کننده مهمیه برا مویز افغانستان. بیشتر صادرات مویز افغانستان به هند و اروپا و خاورمیانه‌ست. مویزاشون بیشتر از انگورهای صنعتی تولید می‌شن، طعمش یه‌کم تند و تیزه. بسته‌بندی‌شون شیکه، اما کیفیتشو یهتر می کنن تو سورت ولی ضایعاتش زیاده و گرون درمیاد. بعضی مویزا تو هند حتی تا ۴ دلار هم قیمت دارن، اما خب معمولاً اینا وارد بازار لاکچری هند می‌شن، نه بازار خریدارای عمده عراق یا ارمنستان.

جالبیش اینه که هند برا مویز افغان تعرفه زیرو گذاشته برا مویز ایران صدرصد تعرفه. کلا بازار هند تو دست تاجرای افغان هست دیگه.

ترکیه؟ اونا بیشتر تمرکزشون رو کشمش سلطانا هست. اما مویز سیاه هم کمی دارن، که بیشتر به کشورهای اروپایی صادر می‌شه. قیمتش نزدیک به ازبکستانه، اما ترکی‌ها بازی تبلیغات رو بهتر بلدن. ممکنه یه مویز معمولی رو با بسته‌بندی لوکس، دو برابر بفروشن. مخصوصا که خودشونم جزو اروپا هستن.

یه نکته دیگه هم هست. خیلی از خریدارای منطقه‌ای (مثل خریدارای قطر یا کویت) دنبال مویزی‌ان که هم خوش‌طعم باشه، هم ظاهر خوبی داشته باشه. اینجاست که مویز ایران می‌تونه برنده باشه، البته به شرطی که درجه یک باشه و تو بسته‌بندی درست عرضه بشه.

قیمت مویز سیاه درجه یک ایران برای این کشورا خیلی مفت در میاد و خریدارش هستن.

خلاصه‌ش اینکه ایران تو این رقابت دست پره، ولی نیاز داره یه کم بیشتر حواسش به جزئیات باشه و روابط سیاسیش رو قوی تر کنه. مثل یه دونده ماهر که کفش خوبی داره، نفسش بلنده، ولی اگه بند کفشش باز باشه، به خط پایان نمی‌رسه.

تحلیل نوسان قیمت مویز سیاه بدون هسته در پنج سال

راستش اگه بخوای بدونی مویز سیاه تو این پنج سال چی کشیده، باید بگم از همه چی گذشته. از خشکسالی گرفته تا تحریم، از دل‌سردی کشاورز تا امیدِ یه تاجر که دل‌بسته‌ی صادراته.

بذار از ۹۸ شروع کنیم. اون سال مویز خوب بود. نه خیلی گرون، نه خیلی ارزون. تو بازار عمده، کیلویی حدود ۲۵ تا ۳۵ هزار تومن بود.

صادرات هم بد نبود، عراق و افغانستان مشتری دائم بودن. کشاورز، اگرچه همیشه گله‌مند، ولی لبخند هم رو لبش بود.

بعدش، ۹۹… یه جورایی سال عجیبی بود. انگورها خوب رسیدن ولی بارندگی تو بعضی مناطق خیلی دیرتر اومد. یه‌سری مویزها کپک زد، یه‌سری رسیدن عالی. قیمت یه‌دفعه‌ای پرید تا ۴۵ یا حتی ۵۰ هزار تومن. ولی مشکل اینجا بود که صادرات یه‌کم خوابید، چون دلار تکون خورده بود. انگار همه یه‌جور منتظر بودن ببینن چی می‌شه.

۱۴۰۰؟ خب… کرونا همه‌چی رو ریخت به هم. نه تنها صادرات خوابید، بلکه خیلی از خشک‌کن‌ها تو منطقه‌ی نیشابور و سبزوار اصلاً بارشون فروش نرفت. قیمت مویز سیاه تو بازار داخلی ثابت موند، ولی این ثبات از اون نوعی بود که پشتش رکود خوابیده.

شاید کیلویی ۵۵ هزار تومن بود، ولی مشتری کجا بود؟ همه دنبال الکل بودن و ماسک، کی حواسش به مویز بود؟

حالا ۱۴۰۱ رو یادت باشه، یه‌هو قیمت پرید. یه کم به خاطر گرونی دلار، یه کمم به خاطر بار کم‌تر. هر کی یه کیسه مویز داشت، فکر می‌کرد الان طلا پیدا کرده. بعضی‌جاها رسید به ۹۰ هزار تومن تو عمده. تازه کیفیت هم خیلی بالا نبود. ولی چون کم بود، گرون بود.

و اما ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳… نوسان تمومی نداشت. یه روز مویز بود ۱۲۰ هزار تومن، دو ماه بعدش رسید به ۱۸۰. بعد شب عید شد، قیمت رسید به ۲۲۰ هزار تومن اخرای 1403 واسه مویز سورت‌شده، تمیز، بی‌دم تا کیلویی 700 هزار تومنم رفت.

ولی خریدار؟ انگار همه وایساده بودن کنار بازار، فقط نگاه می‌کردن. یه‌جور رکود قیمتی. تاجر می‌گفت گرونه، کشاورز می‌گفت مفت نمی‌دم.

تا میای بهار ۱۴۰۴. بار خوب بود ولی خشکسالی هنوز اذیته. قیمت؟ حول‌وحوش 400 تا 600 هزار تومن. ولی بازار دیگه مثل قبل نیست. همه دست‌به‌عصا خرید می‌کنن، چون می‌دونن یه خبر کوچیک از افغانستان یا ارز، می‌تونه همه‌چی رو بریزه به هم.

یه بار یه پیرمرد بازاری گفت: «بازار مویز سیاه مثل حال و هوای یه آدم پا به سن گذاشته‌ست؛ یه روز رو فرم، یه روز غمگین، یه روز عصبانی.» حرفش عجیبه، ولی انگار درسته.

دیدن اطلاعات تخصصی: کشمش بسته ای