کشمش ذهبی یا همون کشمش طلایی که در کاشمر، ملایر و ملکان تولید می شود قدمت و اهمیت تاریخی در صادرات به کشور های عرب زبان و مسلمان دارد، از چیستی و ریشه‌های قدیمی تا سفر در جاده ابریشم
کشمش ذهبی کاشمری چیه و چرا خاصه
کشمش ذهبی یه نوع کشمش طلایی با ارزش قدیمی تو منطقه کاشمر، ملایر و ملکانه که به خاطر رنگ خاص، عطر طبیعی و شیوه خشک‌کردن سنتی تو کشورای مسلمون خیلی معروف شده.
تو این محتوا به چیستی، ریشه تاریخی، نقش جاده ابریشم در شناخته شدنش و تأثیر آب‌وهوای کاشمر روی کیفیت و رنگش می‌پردازیم
خب، اول باید بدونین که کشمش طلایی کاشمر چیه دقیقا از چه نوع انگوری درست میشه؟
یعنی وقتی پای طعم و رنگ و عطرش میاد وسط، میفهمی فرقش با بقیه کشمش‌ها چقدره. اصلا رنگش طلاییه، یه زرد گرم و خوشگل که وقتی تو نور می‌تابه، آدم دلش میره.
البته همه چیز فقط ظاهر نیست، طعمشم خیلی شیرینه. بعضی وقتا آدم فکر می‌کنه انگار انگور تازه می‌خوره.
یه جور حس تازگی داره که تو محصولای معمولی ندیدی. تازه، اندازه‌هاشم تقریبا یکنواختن ولی خب بعضی‌هاش یه کوچولو ریزن، یه کوچولو درشت، اینم بهش یه حس طبیعی میده.
حالا شاید براتون جالب باشه بدونین حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلو در هر هکتار از تاکستان‌ها برداشت می‌کنن. یعنی خیلی هم کم نیست ولی خب کارشون راحت نیست. باید دونه دونه خوشه‌ها رو بچینن، خیلی با دقت. یه اشتباه کوچیک، طعم خراب میشه یا رنگش تغییر می‌کنه.
وای اینکه تازه بعدش خشک‌کردنش هم یه قصه‌ست. بعضیا میذارن زیر آفتاب، بعضیا تو تونل خشک‌کن، هر کدوم یه مزه و بافت میده. یه چیز جالبم اینکه بوی طبیعی انگورش هنوز تو کشمش حس میشه، که واقعا آدمو یاد باغ میندازه.
یه چیز دیگه هم، وقتی برای خرید میای، نباید فقط قیمت ببینی. کیفیت مهمه، چون این نوع خشکبار تو این کار برات سرمایه‌ست.
یعنی اگه یه بسته خوب بگیری، مطمئن باش مشتری‌ها دوباره سراغت میان. تازه بعضی وقتا بسته‌بندی خیلی معمولیه ولی وقتی باز می‌کنی، انگار جواهر پیدا کردی.
صادرات کشمش گلدن طلایی به عراق؛ تجربه واقعی یک بازرگان سردشتی
اصلا خلاصه کنم، این معجزع طبیعت یه چیزیه که هم چشم آدمو می‌گیره، هم کامشو، هم سود خوبی برای فروشنده‌ها داره، و تازه حسش یه چیز دیگه‌ست که هیچ کشمش معمولی نداره. واقعاً یه تجربه است.
چطور سنت تولید کشمش طلایی تو تاکستان‌های کاشمر شکل گرفت
این کشمش از قدیم تا حالا تو کاشمر بوده. یعنی سال‌ها، نسل به نسل. بابا بزرگ‌ها می‌گفتن وقتی زمین‌ها خالی بودن، انگور می‌کاشتیم. حالا فکر کن، هزار تا خوشه یا بیشتر، دونه دونه تو باغ. یه کار عجیب ولی شیرین.
بعضی تاکستان‌ها هنوز هم سنتی هستن. نه دستگاه‌های مدرن، نه هیچی. فقط دست و تجربه. برداشت، هرس، آبیاری… همه با دقت. یه اشتباه کوچک، رنگ طلایی خراب میشه. شیرینی کم میشه. بعضیا حتی میگن اینجوری عطرش بیشتر حفظ میشه.
میانگین برداشت؟ شاید حدود ۳۵۰ کیلو از هر من باغ کشاورزی. ولی خب، بسته به سال و آب و هوا، کم و زیاد میشه. بعضی سال‌ها هم خیلی بیشتر. یعنی یه تجربه زندگیه برای کشاورزها. تازه، اینجوری میفهمی چرا کیفیتش بالاست.
وای، هنوز یادمه که چقدر بعضی خوشه‌ها دقیق چیده می‌شدن. یه لحظه دستت می‌لرزه، میخوای خراب نشه. بعد که جمع می‌کنن، میذارن یه گوشه تا کمی خشک بشه. بعضیا میرن سراغ آفتاب، بعضیا تو سایه، بعضیا تونل خشک‌کن. هر روش یه نتیجه میده.
تازه، هر باغ یه سبک داره. بعضی‌ها خیلی ریز با دقت، بعضی‌ها با سرعت ولی باز هم مراقبن. انگار یه راز بین خودشون و کشمش هست. اصلا هیچ ماشینی نمی‌تونه این حس رو بده.
الان منتشر شد: قیمت کشمش پلویی طلایی
خلاصه، سنت تولید «کشمش ذهبی یا همون کشمش طلایی یعنی دست، دقت، تجربه و کمی دیوانگی. یعنی سال‌ها کار، یه خوشه اینور، اونور، و وقتی می‌بینی یه کیسه پر از کشمش طلایی آماده شده، همه خستگی‌ها فراموش میشه.
چطور جاده ابریشم باعث شد اسم کشمش ذهبی ایرانی به دور و بر هم برسه
می‌دونی… جاده ابریشم یه داستان داره. کشمش فقط محصول نبود، یه جور اعتبار بود. وقتی کاروان‌ها میومدن، یه کیسه «کشمش ذهبی» می‌بردن. شهر به شهر، روستا به روستا، اسمش پیچیده بود تو بازارها.
یه وقتا حتی بیشتر از ۲۰ تا کاروان با خود می‌آوردن. یعنی تقریبا همه جا دست‌به‌دست. مردم تازه می‌فهمیدن رنگش، شیرینی و عطرش چه جوریه. بعضی‌ها که از نزدیک ندیده بودن، فکر می‌کردن جواهره.
هر کی می‌رسید یه بسته می‌خرید، یه بسته هدیه می‌داد، یه بسته برای خودش نگه می‌داشت. تازه، هیچ استانداردی نبود، ولی کیفیت خودش تضمین می‌کرد که دوباره مشتری برگرده. یه سال کم برداشت می‌شد، سال بعد شاید دو برابر. اصلا برنامه‌ای نبود، همه چیز به آب و هوا و خوشه‌ها بستگی داشت.
خیلی‌ها هنوز میگن، اسمش تو اون زمان یعنی اعتبار. یعنی وقتی یه تاجر کشمش‌های کاشمر رو می‌دید، بدون هیچ آزمون و تست، می‌فهمید چی دستشه. تازه خیلی از این تجربه‌ها نسل به نسل منتقل شده. یه جور خاطره با طعم شیرین که همیشه با خودشون حمل می‌کردن.
وای، یادم میاد یه بار می‌گفتن، یه بار حدود ۱۵۰ کیسه از یک باغ فرستادن به یه بازار دور. همه‌ش با شتر و قاطر. هیچ ماشینی، هیچ سردخانه‌ای. فقط مسیر طولانی، خاک و آفتاب و دست‌های کارگران. همین باعث شد که اسمش تو ذهن همه بمونه.
از این باب لینک های زیر می تواند برای شما مفید باشند روی آن ها کلیک کنید:
- صادرات کشمش به پاکستان
- صادرات کشمش به هند
- صادرات کشمش به عراق
- صادرات کشمش به قطر
- صادرات کشمش به دبی و امارات
- صادرات کشمش به کویت
- صادرات کشمش به عمان
اصلا جالب اینجاست که هنوز بعضی فروشنده‌ها وقتی از اون مسیر حرف می‌زنن، میخندن و میگن: «همه چیز دستی بود، همه چیز واقعی». هیچ چیزی مصنوعی نبود. حتی امروز، وقتی به بازار می‌ری و یه بسته طلایی می‌بینی، انگار همین داستان زنده شده.
چطور آب و هوای کاشمر باعث شد رنگ طلایی و کیفیتش بی‌نظیر بشه
هوای خشک، آفتابی، ولی نه اونقدر که انگور بسوزه. یعنی روزها گرم، شب‌ها خنک، یه جوری که انگار طبیعت خودش با کشمش همکاریه. بعضی وقتا باد میاد، خنک می‌کنه، خوشه‌ها نفس می‌کشن.
بعضی سال‌ها که بارون دیر میاد، انگور کمی سفت میشه ولی شیرینی بیشتر. بعضی باغ‌ها میگن بدون این ترکیب، رنگ طلایی هیچوقت درست نمی‌شد.
تصور کن، یه خوشه که صبح‌ها تو نور آفتاب می‌تابه، بعد شب‌ها کمی خنک میشه، یه ذره رطوبت باقی می‌مونه، همه چیز دست به دست هم میده.
یه رنگ زرد گرم، دلربا، که وقتی زیر نور می‌بینی، میخوای نگهش داری. خیلی‌ها میگن اصلا نمی‌دونن چرا ولی حسش واقعی‌ست. بعضی‌ها میگن بوی خاک، بوی باد، بوی آفتاب… همه میره تو کشمش و یه طعم خاص میده.
برداشتشم مثل یه رقصه، نه رسمی، نه مرتب. دست کشاورزها روی خوشه‌ها، انتخاب دونه به دونه، بعضی‌ها زودتر، بعضی‌ها کمی دیرتر. یه کیلو، دو کیلو، بستگی به سال و شرایط داره. حدودا ۳۵۰ کیلو از هر من باغ؟ بعضی سال‌ها کمتر، بعضی بیشتر، اصلا قابل پیش‌بینی نیست.
بعدش خشک‌کردن… اووف… زیر آفتاب یا تونل. هر روش یه حس متفاوت میده. ولی همیشه رنگ طلایی حفظ میشه. یه چیزی توی بافتش هست که هیچ ماشینی نمی‌تونه شبیهش بسازه. بعضی وقتا حتی وقتی دو ماه می‌گذره، عطر انگورش هنوز میاد توی بینی آدم. یه حس باغ و خاک و خورشید.
آدم وقتی نگاه می‌کنه، می‌فهمه که کیفیت بی‌نظیرش فقط محصول دست کشاورز نیست، محصول آب و هواست. یعنی طبیعت کمک کرده، ترکیب نور، باد، دما… همه جمع شدن تا یه چیز خاص درست کنن.
اصلا وقتی برای فروش می‌بریش بازار، مشتری‌ها اول نگاه می‌کنن، بعد امتحان می‌کنن، و دوباره برمی‌گردن. رنگ، عطر، بافت، همه چیز دست به دست هم داده. حتی یه بار یه تاجر گفت: «این کشمش انگار طلای خوراکیه، یه حس دیگه داره».
لیست قیمت انواع کشمش کاشمری؛ لوکس، درجه1، درجه2 و معمولی
خلاصه، آب و هوای کاشمر مثل یه جادوگره. طلایی می‌کنه، شیرین می‌کنه، بافتو خاص می‌کنه. بدونش؟ هیچوقت این کیفیت دیده نمی‌شد. یعنی همون چیزیه که این کشمش رو منحصر به فرد کرده و باعث شده همه عاشقش باشن.
