این مقاله برای کسایی که میخان صفر تا صد ورود به عرصه صادرات به خصوص دبی رو بدونن.
مویز ایرانی زیر ذره‌بین امارات
صادرات به دبی مخصوصا امارات اون‌قدر که فکر می‌کنی راحت نیست، مخصوصاً وقتی پای یه چیزی مثل مویز وسط باشه. الان دیگه دوره‌ی “جنس خوبه خودت ببر بفروش” گذشته. دبی فقط بازار لاکچری و آسمون‌خراش نیست، یه جورایی شده ویترین خاورمیانه. جنس اگه نقص داشته باشه، همون اول خط رد می‌شه. بازرسی گمرک امارات که شوخی نداره، مخصوصاً توی بندر جبل علی، که هر روز هزار تا کانتینر از همه جای دنیا می‌رسه اونجا.
امارات از اون کشورهاست که بهداشت غذایی رو خیلی جدی می‌گیره. یعنی شما اگه بخوای یه کیلو مویز صادر کنی، باید مثل این باشه که می‌خوای براشون دارو بفرستی.
حتی گواهی آفلاتوکسین هم می‌خوان بعضی وقتا. تازه فقط گواهی هم نیست؛ خودشون توی آزمایشگاه‌های مخصوص بررسی می‌کنن. مثلاً یکی از بزرگ‌ترین خریدارای خشکبار در دوبی تعریف می‌کرد که اگه یه محموله مویز بیش از ۱۰ میکروگرم بر کیلوگرم آفلاتوکسین داشته باشه، اصلاً اجازه ورود نمی‌دن. حتی اگه فقط یه پالت مشکل داشته باشه، کل بار گیر می‌افته.
بسته‌بندی هم شده دغدغه جدید. تا دو سال پیش با یه نایلون سلفون و یه کارتن چاپ ساده همه‌چی حل می‌شد. الان دیگه حداقل انتظار بازار دبی اینه که بسته‌بندی وکیوم‌دار باشه، برچسب مواد مغذی کامل درج شده باشه (به عربی یا انگلیسی)، تاریخ انقضا دقیق باشه، و حتی محل برداشت محصول روی کارتن قید شده باشه. بعضی مشتری‌ها دنبال بار ارگانیک هستن، که اون دیگه اصلاً خودش داستان جداست. چون باید گواهی‌های اروپا یا آمریکا داشته باشه که هزینه‌هاشو بالا می‌بره.
بعضی وقتا آدم فکر می‌کنه صادرات مویز به امارات، شبیه بردن یه ظرف شیرینی خونگی به یه مهمونی خیلی لاکچریه؛ باید انقدر شیک و بی‌نقص باشه که هم توی چشم بیاد، هم مزه‌ش خاص باشه، هم از نظر بهداشتی حرف نداشته باشه. اگه این‌طوری نباشه، همون دم در برت می‌گردونن.
الان مثلاً مویز بی هسته ایرانی اگه بتونه استانداردها رو رعایت کنه، تو بازار دبی قیمتش می‌رسه به ۸ تا ۹ دلار برای هر کیلو. ولی خب، کمتر کسیه که بتونه اون کیفیت رو با اون بسته‌بندی و اون درصد رطوبت تولید کنه.
بیشتر بخوانید: مویز بدون هسته ایرانی
چون هزینه بالا می‌ره و سود، با همه ریسک‌ها، باید خیلی دقیق محاسبه بشه.
پس در کل، بازار دبی هست، پول هم توشه، ولی فقط برای اون‌هایی که بتونن از زیر ذره‌بین اماراتی‌ها بی‌نقص رد بشن.
سلیقه بازار دبی برای خرید مویز
بذار خودم برات بگم، که سیزده ساله تو این کارم ما تو کاشمر یه خط تولید داریم، خشکبار، مخصوصاً مویز. یعنی از سورت کردن و شست‌وشو گرفته تا بسته‌بندی و صادرات، همه چی زیر نظر خودمونه.
سالی یکی دو تا کانتینر می‌زنیم دوبی، ولی هر بار یه چیز جدید درمیاد از دل این بازار عجیب‌غریب.
بازار دبی اصلاً مثل بازار خودمون نیست که طرف بیاد بگه همین که شیرینه، بسه اونجا مشتری دنبال تجربه‌ست، دنبال محصولی که هم خوشگل باشه، هم باکلاس، هم طعمش خاص. مثلاً ما یه بار یه پارت مویز مشکی فرستادیم درشت، یه‌دست، درجه یک. خودمون فکر می‌کردیم ترکونده.
ولی فروشنده اون‌طرف بهم زنگ زد گفت: “این خیلی تیره‌ست، مشتری‌های هندی و پاکستانی اینو نمی‌خرن، دنبال رنگ قهوه‌ای مایل به بورن.” یعنی چی؟ یعنی همون مویز پلویی که اینجا درجه دو حساب می‌شه، اونجا می‌ره تو ویترین فروشگاه!
الان دقیقاً بدون تعارف بهت می‌گم: اگه داری مویز برای دوبی می‌فرستی، اندازه باید باشه بین ۹ تا ۱۱ میلی‌متر، نه کوچیک‌تر نه بزرگ‌تر. رنگ؟ قهوه‌ای طلایی بهتره. بافت؟ خشک نباشه، ولی له هم نشده باشه. یه چیزی وسط. طعم؟ شیرین ملایم، نه اون مویزایی که انگار قند توش حل کردی. اینو من از توی بیش از ۱۲ تا بازخورد خریدار تو امارات یاد گرفتم، نه از کتاب.
یه مشتری اماراتی داریم، سه ساله از ما می‌خره. یه بار تو جلسه گفت: “من از ایران فقط یه چیز می‌خوام، اونم اینه که مویز رو مثل کشمش طلایی آفتاب‌خشک تولید نکنید، چون مشتری من از نظر روانی مویز باید براش حس سالم‌خوری بده، نه آفتاب‌سوخته!” این حرفش برام جالب بود.
یعنی حتی نگاه روانی مشتری اونجا فرق داره. حالا بیا و این سلیقه رو به باغدار ما تو کاشمر حالی کن!
طبق آماری که خودمون از صادرات‌مون جمع کردیم، مویزهایی که با رطوبت ۱۴٪، بسته‌بندی وکیوم‌شده، و وزن بسته‌ها زیر ۵۰۰ گرم بودن، تو بازار دبی ۳۸٪ بیشتر فروش رفتن نسبت به بسته‌های معمولی یک کیلویی که با نایلون ساده زده بودیم.
حتی فروشنده اون‌ور بهم گفت که مردم دبی حوصله ندارن یه کیسه باز کنن و خودشون دونه دونه جدا کنن؛ دنبال راحتی‌ان.
بازار هدف هم خیلی مهمه. تو دبی دو جور مشتری داری: یکی اون‌هایی که عمده می‌خرن برای رستوران یا قنادی، یکی هم‌هایی که دنبال بسته‌بندی لوکس برای فروشگاه‌های زنجیره‌ای هستن.
اون اولی‌ها دنبال قیمت ارزون‌ن، دومی‌ها دنبال ظاهر باکلاس. ما الان برای اون گروه دوم، یه بسته‌بندی زدیم که عکس باغ مویز کاشمر روشه، متنش عربیه، با فونت زر عربی… همین کار ساده فروشو ۲۵٪ برد بالا.
در مورد خواص دارویی بخوانید: مویز سیاه بی هسته
جمع‌بندی بخوای: بازار دبی یه موجودیه که هم ذائقه داره، هم شخصیت. باهاش باید مثل یه آدم خاص رفتار کنی. مویز خوب فقط اون نیست که تو ایران مشتری داره، اونه که تو ذهن مشتری اماراتی جا باز می‌کنه.
دردسرهای حمل مویز تا بندر جبل علی
مهم ترین دردسر حمل مویز اول از همه، مسیر زمینیه. از کاشمر تا بندرعباس حداقل ۱۲۰۰ کیلومتر راهه، اونم با جاده‌هایی که یه روز آسفالتن، فرداش حفاری‌ان! تا یه بار برسه بندر، اگه راننده حواسش نباشه یا بار رو درست مهار نکرده باشه، میوه تو جعبه جابه‌جا می‌شه، له می‌شه.
یه بار یه محموله‌ای داشتیم که تو کامیون عرق کرده بود، بخاطر رطوبت زیاد، سه تا کارتن کپک زده بود، فقط به‌خاطر اینکه ته کامیون تهویه درست نداشت. اون سه تا کارتن شد بهونه، کل کانتینر تو بندر جبل علی گیر کرد.
از اینا بگذریم، هزینه حمل‌ونقل خودش یه قصه‌ست. الان حمل یه کانتینر ۴۰ فوتی از بندرعباس تا دبی، بسته به فصل و نوسان ارز، بین ۲۱۰۰ تا ۲۶۰۰ دلار درمیاد. این فقط کرایه‌ست. هزینه تخلیه تو بندر، بارگیری، بیمه، گواهی مبدأ، گواهی بهداشت، و ترخیص گمرکی امارات رو هم بذاری روش، راحت باید واسه هر کانتینر ۳۵۰۰ دلار کنار بذاری. تازه اگه مشکلی پیش نیاد!
مهم‌ترین نقطه گلوگاه، بندر جبل‌علیه. یعنی یا اونجا رد می‌شی یا می‌مونی تو نوبت و علافی. اگر اسناد ناقص باشه مثلاً گواهی آفلاتوکسین تاریخ گذشته باشه یا شماره لات بسته‌بندی با بار نخونه بارتو نگه می‌دارن، گاهی تا دو هفته. اون وقت باید انبار بندر اجاره بدی، که روزی ۴۰ تا ۶۰ درهم درمیاد.
یه بار برای ما یه تأخیر ۸ روزه خورد، فقط برای هماهنگی آزمایش مجدد، همون هشت روز شد نزدیک ۱۵۰۰ درهم فقط اجاره.
نکته اینه که مسیر دبی، مسیر زرنگ‌هاست. اگه همه‌چی رو از قبل برنامه‌ریزی نکنی، زود زمین می‌خوری. یه مشتری تو دیره بود که به خاطر تأخیر ما، رفت از یه تأمین‌کننده هندی خرید کرد. یعنی به‌خاطر یه هفته عقب‌افتادن، کل قرارداد ما پرید.
ولی با همه‌ی اینا، اگه بلد باشی درست عمل کنی، این بازار طلاست. فقط باید با برنامه بری جلو. ما تو مجموعه‌مون الان یه تیم کوچیک گذاشتیم فقط برای هماهنگی حمل‌ونقل. بار که آماده می‌شه، تا لحظه‌ای که تو دبی تحویل داده بشه، لحظه به لحظه پیگیری می‌کنیم.
نتیجه‌ش؟ سال 1404 تا الان نسبت به 1403، ۲۱٪ کاهش در تأخیر و مرجوعی داشتیم.
حالا اگه تو هم دنبال یه شریک مطمئن برای صادرات مویز به اماراتی، که دردسر مسیر و ترخیص و بارگیری رو دوشت نباشه، ما اینجاییم. همه‌ی این سنگلاخا رو قبلاً رفتیم، دیگه می‌دونیم از کجا باید رد شد، کجا باید ایستاد.
شاهکار جوان کاشمری را بخوانید : قیمت مویز بدون هسته عمده
یه تماس بگیر، یه پیام بده، یه نمونه بفرست… شاید همین بار، اولین بار موفقیت تو باشه. ما کنارتم
رزومه شرکت: محصولات سالار ممتاز
